De Zweedse formatie Phal:Angst zag het levenslicht in 2006 en heeft ondertussen een lange weg afgelegd binnen post rock / post metal en aanverwante gebeuren. Met ‘Whiteout’ zijn ze aan hun ondertussen vijfde plaat toe. Een dromerige filmisch allegaartje, waarbij je wordt weggevoerd naar een sombere wereld zonder dat dit pijn doet aan de oren of het hart, eerder voelt het aan als een zachtmoedige confrontatie met je donkere gedachtenkronkels. Heel intens, en spookachtige schoonheid is de grijze draad doorheen deze plaat. In verlengde van bands als o.a. Mogwai, draait het bij Phal:Angst rond sfeerschepping, alleen gaat het helaas de minder intense kant uit dan deze laatste. de quasi instrumentale aankleding voelt aan als een kabbelende beekje waar op het eerste zicht niet veel mee gebeurd. De kracht en schoonheid van dat aanzicht schuilt hem echter net in het eenvoudige daarvan. Telkens ben je onder de indruk van de natuurpracht om je heen, ook na honderden malen datzelfde pad te hebben bewandeld. Met best lange songs, en een fluisterende stem die je tegemoet komt vanuit die duisternis, raakt Phal:Angst een snaar op de meest gevoelige en toch speciale plaats in je hart. Doordat alles een beetje te gezapig verloopt, en er niets vernieuwend wordt mee gedaan met die typische sound, gaat het na een tijdje wel een beetje vervelen. Dat niet iedereen zich hierin zal kunnen vinden, kunnen we best begrijpen. De songs zijn zeer laidback en gaan niet echt een kant uit. Dat wordt in de verf gezet bij elke song opnieuw, opnieuw en opnieuw. Een klein uur lang. Sommige luisteraars zullen dus afhaken, maar zij die willen meegaan in het verhaal ontdekken die schoonheid van die eenvoud. Het meeslepende zorgt er namelijk voor dat je dan wel intens blijft genieten. De enige voorwaarde is dus meegaan in het wat saaie verhaal dat wordt verteld. Want zowel vocaal als muzikaal blijft het vanaf ‘Whiteout’ tot slotakkoord met ‘A Tale Of Severance’ allemaal diezelfde lijn uitgaan. De aandacht verslapt daardoor dus wel, maar als je u bewust laat hypnotiseren door de rust en kalmte om je heen, komen die mooie beelden naar boven die je terugbrengen naar inderdaad, dat kabbelende beekje midden in het bos.
